هدیه به روح مادرم

روح او شاد که این سینه زنی یادم داد

مرحبا اینکه چه شیرین سخنی یادم داد

خاک او سرمه ی چشمم که میان روضه

نوحه و ذکر حسین بی کفنی یادم داد

به فدایش که مرا با ادب مادری اش

رسم رفتن به چنین انجمنی یادم داد

تا زبانم به سخن وا شد و شعری خواندم

از همان لحظه حسین شاه منی یادم داد

یا حسین تا که نگویم ز زمین پا نشوم

مادرم بود چنین پا شدنی یادم داد

پیرهن مشکی تنم کرد و دلش شاد که او

درس تکریم چنین پیرهنی یادم داد

پرچمی داد به دستم در گوشم شعر

ای شه تشنه که صد پاره تنی یادم داد
 

کد هدایت به بالا